| Dawkowanie |
Dożylnie. NUDNOŚCI I WYMIOTY WYWOŁANE CHEMIOTERAPIĄ I RADIOTERAPIĄ. Dorośli. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów. Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym. Pacjentom otrzymującym chemioterapię oraz radioterapię o działaniu wymiotnym, ondansetron można podawać dożylnie lub doustnie. Przy podaniu dożylnym, dawka wynosi 8 mg, podawać we wstrzyknięciu dożylnym trwającym przynajmniej 30 s bezpośrednio przed leczeniem. W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po upływie 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem doustnie lub doodbytniczo. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny. Dożylnie w pojedynczej dawce 8 mg bezpośrednio przed chemioterapią. Dawki większe niż 8 mg do maksymalnie 16 mg mogą być podawane tylko w infuzji trwającej nie krócej niż 15 min i rozcieńczone w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub innego odpowiedniego roztworu do wstrzykiwań. Nie wolno podawać pojedynczych dawek większych niż 16 mg w związku z ryzykiem zależnego od dawki wydłużenia odstępu QT. Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, dawkę 8 mg można podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym przynajmniej 30 s, a następnie 2 kolejne dożylne dawki po 8 mg każda, w odstępie 4 h lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/h do 24 h. Skuteczność ondansetronu może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu. Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem doustnie lub doodbytniczo. Dzieci ≥6 miesięcy i młodzież. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią nowotworów. Dawkę ondansetronu oblicza się na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała. Całkowite dawki dobowe obliczone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała. Ondansetron może być rozcieńczony 0,9% roztworem chlorku sodu lub innymi zgodnymi roztworami i podawany w infuzji dożylnej trwającej przynajmniej 15 min (w badaniach klinicznych rozcieńczano w 25-50 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub innego odpowiedniego roztworu). Brak danych odnośnie stosowania preparatu u dzieci w przypadku leczenia nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię oraz w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią. Dawka obliczona na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m2 pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m2: dzień 1. - 5 mg/m2 pc. iv. + 2 mg w syropie po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o pc. ≥0,6 m2 do ≤1,2 m2: dzień 1. - 5 mg/m2 pc. iv. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. ≥1,2 m2: dzień 1. - 5 mg/m2 pc. lub 8 mg iv. + 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. – 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h. Dawka obliczona na podstawie masy ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Można podać dożylnie 2 kolejne dawki w odstępach co 4 h. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów od 65 do 74 lat można zastosować dawkowanie takie jak u innych dorosłych pacjentów. U pacjentów ≥75 lat nie należy stosować dożylnie początkowej dawki ondansetronu większej niż 8 mg; następnie podać dożylnie w odstępach nie krótszych niż 4 h dwie kolejne dawki 8 mg w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 min. W obu grupach wiekowych wszystkie dawki dożylne należy rozcieńczyć w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 min. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg. NUDNOŚCI I WYMIOTY OKRESU POOPERACYJNEGO. Dorośli. Przed wprowadzeniem do znieczulenia podać pojedynczą dawkę 4 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym przynajmniej 30s. W okresie pooperacyjnym do leczenia nudności i wymiotów zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s). Dzieci ≥1 miesiąca i młodzież. W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom u dzieci po zabiegach w znieczuleniu ogólnym, podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc. (do dawki maksymalnej 4 mg) przed lub po wprowadzeniu do znieczulenia. W okresie pooperacyjnym podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc. (do dawki maksymalnej 4 mg). Brak danych dotyczących stosowania leku w leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci poniżej 2 lat. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie u osób w podeszłym wieku jest ograniczone, wiadomo jednak, że ondansetron jest dobrze tolerowany przez tych pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z zaburzonym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg. |
