| Dawkowanie |
Lek można stosować jedynie w oddziałach w pełni wyposażonych w sprzęt umożliwiający monitorowanie i wspomaganie czynności układu oddechowego oraz może być podawany jedynie przez personel doświadczony w zapewnieniu i utrzymaniu czynności oddechowej. W celu uniknięcia bradykardii, zaleca się dożylne podanie małej dawki leku cholinolitycznego bezpośrednio przed indukcją znieczulenia. Dawka powinna być dobrana indywidualnie do wieku, masy ciała, ogólnego stanu pacjenta, chorób towarzyszących, zastosowanych innych leków oraz rodzaju zabiegu operacyjnego i rodzaju znieczulenia. Dorośli i dzieci w wieku 12-17 lat. Dożylnie: przy oddechu spontanicznym: 0,05-0,2 mg jako dawka początkowa, 0,05 mg dawka dodatkowa; przy oddechu wspomaganym: 0,3-3,5 mg jako dawka początkowa, 0,1-0,2 mg dawka dodatkowa. Premedykacja: 0,05-0,1 mg domięśniowo 45 min przed planowanym znieczuleniem; dożylnie 0,1 mg fentanylu pacjentom dorosłym, nie poddanym premedykacji powinno zapewnić skuteczne zniesienie bólu na 10-20 min w czasie zabiegu powodującego niewielkie dolegliwości bólowe. Podanie 0,5 mg fentanylu w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) daje zniesienie bólu przez ok. 1 h. Wywołana analgezja jest skuteczna w zabiegach ze średnim nasileniem bólowym. Podanie dawki 50 µg/kg mc. fentanylu wywołuje zniesienie bólu przez 4 do 6 h w czasie operacji o dużym nasileniu bólu. Pacjentom z oddechem kontrolowanym można podać dawkę nasycającą fentanylu w szybkim wlewie około 1 μg/kg mc./min przez pierwsze 10 minut, a następnie we wlewie około 0,1 μg/kg mc./min. Dawkę nasycającą można podawać w postaci bolusa. Szybkość wlewu należy dostosować do reakcji pacjenta na podawany fentanyl; zaleca się stosowanie możliwie najniższych dawek fentanylu. Jeżeli nie planuje się zastosowania u pacjenta oddychania wspomaganego w okresie pooperacyjnym, wlew należy zakończyć 40 min przed końcem zabiegu operacyjnego. Podtrzymanie spontanicznego oddychania: 0,05-0,08 µg/kg mc./min; kardiochirurgia: do 3 µg/kg mc./min. Z powodu dużej różnicy pH, fentanyl wykazuje niezgodność chemiczną ze środkami stosowanymi w indukcji znieczulenia, takimi jak tiopental i metoheksytal. Podskórnie: we wstrzyknięciu lub wlewie ciągłym, dawki dostosowuje się do stanu pacjenta. Zewnątrzoponowo: 50-100 µg jednorazowo; 25-100 µg/h w ciągłym wlewie; metoda PCA: nasycenie - 75-100 µg; wlew zasadniczy 30-75 µg/h; dawka na żądanie 10-15 µg; czas blokady pompy 6 min. Podpajęczynówkowo (w odcinku lędźwiowym kręgosłupa): 5-25 µg/dawkę jednorazowo; 0,8 µg/kg mc./h w ciągłym wlewie. Dzieci od 2 do 11 lat. Dożylnie: przy oddechu spontanicznym i wspomaganym: 1-3 µg/kg mc. jako dawka początkowa, 1-1,25 µg/kg mc. dawka dodatkowa. Podskórnie: dzieci o mc. <50 kg: początkowo 0,5-2 µg/kg mc./h we wstrzyknięciu lub wlewie ciągłym; dzieci poniżej 6 mies.: początkowo 1/4-1/3 dawki 0,5-2 µg/kg mc./h, następna modyfikowana zależnie od efektu; dzieci o mc. >50 kg: początkowo 25-75 µg co 1 h. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych zaleca się zmniejszenie dawki początkowej fentanylu; podczas podawania dawki początkowej należy wziąć pod uwagę reakcję pacjenta i jeśli zachodzi konieczność, dokonać korekty dawki dodatkowej. U pacjentów otyłych istnieje ryzyko przedawkowania, jeśli dawkę oblicza się na podstawie masy ciała; dawkowanie dla otyłych pacjentów należy obliczyć na podstawie szacowanej beztłuszczowej masy ciała. U pacjentów z niewydolnością nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki preparatu oraz obserwować pod kątem wystąpienia objawów toksyczności fentanylu. Sposób podania. Domięśniowo; dożylnie - w szybkim wstrzyknięciu (bolus), we wlewie ciągłym lub metodą PCA; podskórnie - we wstrzyknięciu, we wlewie ciągłym; zewnątrzoponowo, podając dawkę jednorazową, we wlewie ciągłym lub metodą PCA; podpajęczynówkowo –podając dawkę jednorazową lub we wlewie ciągłym. |
