| Dawkowanie |
Doustnie, dawkowanie ustala się indywidualnie, w zależności od nasilenia nadczynności tarczycy i wielkości wola. Dorośli. Początkowa dawka wynosi zwykle 40-60 mg na dobę i podawana jest w 3-4 dawkach podzielonych. Dawkowanie takie utrzymuje się aż do zahamowania czynności tarczycy (zwykle 2-3 tyg., choć niekiedy nawet przez 8 tyg. lub dłużej). Następnie dawki leku należy stopniowo zmniejszać do dawki podtrzymującej wynoszącej zwykle 5-20 mg na dobę w dawce pojedynczej lub 2 dawkach podzielonych. Leczenie nadczynności tarczycy trwa zwykle 0,5-2 lat. Przełom tarczycowy: początkowa dawka to 100 mg, a następnie 30 mg co 8 h. W przygotowaniu do zabiegu wycięcia tarczycy preparat stosuje się zwykle 3-4 tyg. poprzedzające zabieg. Dzieci i młodzież. Dzieci i młodzież (w wieku od 3 do 17 lat). Dawka początkowa powinna być dostosowana do masy ciała pacjenta. Zazwyczaj na początku leczenia stosuje się 0,5 mg/kg mc w 2-3 równych dawkach. Dawka stosowana w leczeniu podtrzymującym może być mniejsza, w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie. Może być konieczne dodatkowe podawanie lewotyroksyny w celu uniknięcia niedoczynności gruczołu tarczowego. Nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 40 mg tiamazolu. Dzieci w wieku do 2 lat. Nie zaleca się stosowania tiamazolu w tej grupie wiekowej (nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku). Szczególne grupy pacjentów. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i osób w podeszłym wieku. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy stosować możliwie najmniejszą dawkę leku. |
