| Dawkowanie |
Doustnie. Dawka leku jest ustalana w zależności od natężenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. Pod kontrolą lekarską można zwiększyć dawkę w zależności od stopnia nasilenia bólu oraz w zależności od wcześniejszego stosowania leków przeciwbólowych. Zalecana dawka zależy od indywidualnego nasilenia bólu w oparciu o pojedynczą dawkę od 0,2 do 0,3 mg siarczanu morfiny/kg mc. 1 kropla = 1,25 mg siarczanu morfiny. Dzieci 1-5 lat (10-20 kg): dawka maksymalna 5 mg siarczanu morfiny (krople: 0,25 ml, tj. 4 krople; roztwór doustny: 2,5 ml) co 4 h. Dzieci 6-12 lat (20-40 kg): dawka maksymalna 5-10 mg siarczanu morfiny (krople: 0,25-0,5 ml, tj. 4-8 kropli; roztwór doustny: 2,5-5 ml) co 4 h. Młodzież 13-16 lat (40-50 kg): dawka początkowa 10-20 mg siarczanu morfiny (krople: 0,5-1,0 ml, tj. 8-16 kropli; roztwór doustny: 5-10 ml) co 4-6 h. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 16 lat: dawka początkowa 10-20 mg siarczanu morfiny (krople: 0,5-1,0 ml, tj. 8-16 kropli; roztwór doustny: 5-10 ml) co 4-6 h. Ze względu na swoje stężenie lek nie jest odpowiedni dla dzieci, które nie ukończyły 1. rż. Czas trwania leczenia. Lek nie jest przeznaczony do długotrwałego leczenia i nie należygo stosować dłużej niż jest to konieczne. Lekarz decyduje o czasie trwania leczenia w zależności od stanu pacjenta i zaburzeń bólowych. W żadnym wypadku lek nie powinien być podawany dłużej niż jest to absolutnie konieczne. Jeżeli ze względu na charakter i nasilenie choroby konieczne wydaje się długotrwałe leczenie przeciwbólowe z użyciem leku, należy wprowadzić staranny i regularny monitoring w krótkich odstępach czasu (w razie potrzeby poprzez czasowe zawieszenie stosowania leku w celu oceny, czy i w jakim stopniu konieczne jest dalsze stosowanie leczenia). W razie potrzeby należy zastosować bardziej odpowiednie postacie farmaceutyczne. W przypadku bólu chronicznego preferowany jest stały schemat dawkowania. Przerwanie leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy uzgodnić z pacjentem strategię leczenia, w tym czas trwania i cele leczenia oraz plan zakończenia leczenia, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. W trakcie leczenia lekarz powinien często kontaktować się z pacjentem, aby ocenić konieczność kontynuowania leczenia, rozważyć przerwanie leczenia i w razie konieczności zmodyfikować dawkowanie. W przypadku nagłego przerwania podawania leków opioidowych może dojść do wystąpienia zespołu odstawiennego. Jeśli nie jest już konieczne leczenie pacjenta preparatem, może być wskazane stopniowe zmniejszanie dawki w celu zapobieżenia wystąpieniu objawów odstawiennych. Jeśli nie udaje się odpowiednio kontrolować nasilenia bólu, należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, rozwoju tolerancji i postępu choroby podstawowej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów, których nie powinno się poddawać sedacji, należy zmniejszyć dawkę. Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 75 lat i powyżej) oraz pacjenci w ogólnie złym stanie zdrowia mogą wykazywać większą wrażliwość na morfinę. W związku z tym przy dostosowywaniu dawki należy zachować większą ostrożność i (lub) zastosować dłuższe odstępy pomiędzy dawkami. Jeśli to konieczne, należy zmniejszyć dawkę. W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek oraz pacjentów z podejrzeniem przedłużonego przesuwania treści pokarmowej przez żołądek i jelita, dawka leku powinna być ustalana szczególnie ostrożnie. Zależność między różnymi drogami podania: dawkowanie morfiny różni się w zależności od drogi podania. Gdy pacjenci są przestawiani z innych preparatów morfiny na lek Oramorph, właściwe może być miareczkowanie dawki. Przy przechodzeniu z jednej drogi podania (s.c, i.v) na podanie doustne należy uwzględnić następujące współczynniki konwersji w celu utrzymania tej samej biodostępności morfiny i porównywalnego działania przeciwbólowego: x2 dla drogi podskórnej (s.c), x3 dla podania dożylnego (i.v). Sposób podania. Roztwór powinien być podawany z pewną ilością płynu (woda lub sok), niezależnie od posiłków. |
