| Dawkowanie |
Podawać na śluzówkę jamy ustnej. Dzieci i młodzież od 10 lat oraz dorośli: 10 mg (etykieta pomarańczowa). Dzieci od 5 lat do <10 lat: 7,5 mg (etykieta fioletowa). Dzieci od 1 roku do <5 lat: 5 mg (etykieta niebieska). Dzieci >6 miesięcy do <1 roku: 2,5 mg (etykieta żółta). Dzieci 3-6 miesięcy w warunkach szpitalnych: 2,5 mg (etykieta żółta). Opiekunowie mogą podać jedynie pojedynczą dawkę midazolamu. Jeśli napady nie ustąpią w ciągu 10 min po podaniu midazolamu, należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną oraz przekazać pustą strzykawkę fachowemu personelowi medycznemu, w celu poinformowania, jaką dawkę leku otrzymał pacjent. Jeśli po wstępnej odpowiedzi ponownie wystąpią drgawki, nie należy podawać drugiej dawki ani kolejnych bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. U pacjentów z zwiększonym ryzykiem depresji oddechowej wywołanej benzodiazepinami, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć podanie leku pod nadzorem fachowego personelu medycznego. Podanie to można wykonać, gdy pacjent nie ma napadu padaczkowego. Szczególne grupy pacjentów. Osoby w podeszłym wieku są bardziej wrażliwe na działanie benzodiazepin. U pacjentów w wieku od 60 lat oraz u osób w podeszłym wieku, lek należy stosować ostrożnie. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest wymagane, jednak lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, ponieważ wydalanie midazolamu może być opóźnione, a działanie wydłużone. Zaburzenia czynności wątroby zmniejszają klirens midazolamu, czego następstwem jest wydłużony końcowy okres półtrwania. W związku z tym, działanie kliniczne może być silniejsze i przedłużone, dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby po podaniu midazolamu zaleca się dokładne monitorowanie działania klinicznego oraz parametrów życiowych. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności midazolamu u dzieci w wieku od 0 do 3 miesięcy (brak dostępnych danych). Sposób podania. Całą zawartość strzykawki doustnej należy powoli wycisnąć do przestrzeni pomiędzy dziąsłem i policzkiem. Należy unikać podania do gardła i tchawicy, aby zapobiec przypadkowej aspiracji roztworu. W razie konieczności (w przypadku większych objętości i (lub) mniejszych pacjentów), należy powoli podać około połowę dawki po jednej stronie jamy ustnej, a następnie powoli podać pozostałą połowę po drugiej stronie. Środki ostrożności przed użyciem lub podaniem preparatu. Do strzykawki doustnej nie należy przyłączać igły, kaniul dożylnych lub innego sprzętu do podania pozajelitowego. Preparat nie jest przeznaczony do podawania dożylnego. Przed użyciem należy zdjąć wieczko ze strzykawki doustnej, aby uniknąć zadławienia. |
