| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Szczepionka tężcowa adsorbowana (T) stosowana jest w celu czynnego uodpornienia przeciw tężcowi. Szczepionkę podaje się: osobom dorosłym i dzieciom nie szczepionym przeciw tężcowi; osobom dorosłym, jako dawkę przypominającą, po okresie 10 lat od ostatniego cyklu szczepień lub po ostatniej dawce przypominającej; osobom dorosłym, które nie otrzymały wszystkich dawek szczepienia podstawowego; dzieciom, jeśli istnieją przeciwwskazania do szczepień szczepionkami skojarzonymi z błonicą i (lub) krztuścem; osobom zranionym, narażonym na infekcję laseczkami tężca, przy czynno-biemym uodpornieniu przeciw tężcowi lub w początkach choroby oraz w przypadku niepełnych szczepień, czy braku dokumentacji szczepień. |
| Dawkowanie |
Dawkę 0,5 ml należy podać głęboko podskórnie lub domięśniowo. Szczepienie podstawowe (pełny cykl szczepień według schematu 0., 1., 6.-12. miesiąc): dwie pierwsze dawki w odstępie nie krótszym niż 4 do 6 tyg. Trzecia dawka uzupełniająca po 6 miesiącach do 1 roku od drugiego szczepienia. Szczepienie przypominające: jedna dawka co 10 lat od ostatniego szczepienia. Szczepienie osób zranionych (uodpornienie czynno-bierne) - szczepionkę stosuje się wg wskazań indywidualnych u osób narażonych na zakażenie tężcem zależnie od ryzyka zakażenia. W przypadku niskiego ryzyka zakażenia: u osób nie szczepionych, z niekompletnymi szczepieniami lub niepewną historią szczepień stosuje się szczepienie wg schematu podstawowego 0.; 1.; 6. miesiąc; u osób, które otrzymały szczepienie podstawowe lub przypominające ponad 5-10 lat temu (lub ponad 10 lat temu) stosuje się jedną dawkę szczepienia przypominającego; u osób, które otrzymały szczepienie podstawowe lub przypominające i nie minęło od przyjęcia 5 lat, nie powinny stosować szczepionki. W przypadku wysokiego ryzyka zakażenia: u osób nie szczepionych, z niekompletnymi szczepieniami lub niepewną historią szczepień stosuje się szczepionkę jednocześnie z LIT – swoistą immunoglobuliną 250/500 j.m., następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego według schematu:0; 1; 6 miesiąc; u osób, które otrzymały szczepienie podstawowe lub przypominające, przy czym ostatnia dawka została podana więcej niż 10 lat temu stosuje się szczepionkę (jedna przypominająca dawka) jednocześnie z LIT –swoistą immunoglobuliną 250/500 j.m.; u osób, które otrzymały szczepienie podstawowe lub przypominające, przy czym ostatnia dawka została podana 5-10 lat temu podaje się jedną przypominającą dawkę szczepionki tężcowej; u osób, które otrzymały szczepienie podstawowe lub przypominające, przy czym od podania ostatniej dawki nie minęło 5 lat nie należy stosować szczepionki. W przypadku występowania szczególnie wysokiego ryzyka można zastosować szczepionkę – jedna przypominająca dawka. Sposób podania. Przed podaniem szczepionki należy silnie wstrząsnąć ampułkę w celu uzyskania jednorodnej zawiesiny. Przy podawaniu podskórnym należy pamiętać aby było ono głębokie, ponieważ zbyt płytkie podanie szczepionki może spowodować powstanie jałowego ropnia, a wchłanianie toksoidu może być niewystarczające. Nie podawać dożylnie. Jako miejsce wstrzykiwań zaleca się mięsień naramienny lub przednioboczną część uda. Przy czynno-biernym uodparnianiu przeciw tężcowi należy wstrzykiwać preparaty zawsze w różne miejsca,; szczepionkę tężcową adsorbowaną (T), a następnie immunoglobulinę tężcową używając oddzielnych igieł i strzykawek. Wstrzykiwanie obu preparatów w to samo miejsce znosi ich działanie, a podanie tą samą strzykawką osłabia ich moc. |
