| Dawkowanie |
Dożylnie, we wlewie. Podawać tylko pod nadzorem specjalisty onkologa, mającego doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych. Preparatu nie można stosować zamiennie z innymi postaciami farmaceutycznymi chlorowodorku doksorubicyny. Rak piersi lub rak jajnika: 50 mg/m2 pc., co 4 tyg., o ile choroba nie postępuje i tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Szpiczak mnogi: 30 mg/m2 w 4. dniu 3-tygodniowego cyklu leczenia bortezomibem w postaci 1-godzinnego wlewu podanego niezwłocznie po wlewie bortezomibu. Schemat leczenia bortezomibem obejmuje podanie dawki 1,3 mg/m2 w 1., 4., 8. oraz 11. dniu w 3-tygodniowych cyklach leczenia. Leczenie powinno być kontynuowane dopóki utrzymuje się odpowiedź na leczenie, tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Dzień leczenia skojarzonego (4. dzień cyklu) może być odroczony do 48 h, jeżeli wystąpią wskazania medyczne, jednak przerwa pomiędzy kolejnymi dawkami bortezomibu nie może być krótsza niż 72 h. Mięsak Kaposiego w przebiegu AIDS: 20 mg/m2 pc. co 2-3 tyg. Należy unikać przerw krótszych niż 10 dni, gdyż nie można wykluczyć kumulacji leku i nasilenia toksyczności. Zaleca się prowadzenie leczenia przez 2-3 mies. Leczenie kontynuować w miarę potrzeb tak, aby utrzymać odpowiedź na terapeutyczną. U pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS leczonych preparatem, toksyczność hematologiczna może powodować konieczność zmniejszenia dawki, przerwania leczenia lub opóźnienia podania kolejnej dawki. Należy okresowo przerwać podawanie leku, gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych (ANC) jest <1000/mm3 i (lub) liczba płytek jest <50 000/mm3. Równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest <1000/mm3, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawkowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. W celu opanowania działań niepożądanych (takich jak: rumień dłoni i podeszew stóp - PPE, zapalenie jamy ustnej lub toksyczność hematologiczna), dawka może być zmniejszona lub podana później. Erytrodyzestezja dłoniowo -podeszwowa (PPE). 1st. toksyczności (łagodny rumień, obrzęk lub łuszczenie się nieograniczające codziennej aktywności) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 2st. toksyczności (rumień, łuszczenie się lub obrzęk utrudniający, lecz nie uniemożliwiający normalnej aktywności fizycznej; małe pęcherze lub owrzodzenia o średnicy <2 cm) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 3st. toksyczności (tworzenie się pęcherzy, owrzodzeń lub obrzęków utrudniających chodzenie lub normalną codzienną aktywność; niemożliwe noszenie normalnej odzieży) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (rozległe lub miejscowe procesy powodujące powikłania związane z zakażeniami lub wymagające pozostania w łóżku bądź hospitalizacji) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Zapalenie jamy ustnej. 1st. toksyczności (bezbolesne owrzodzenie, rumień lub niewielka bolesność) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 2st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, ale z możliwością jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 3st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie bez możliwości jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (wymagane żywienie parenteralne lub dojelitowe) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (rak piersi lub jajnika) - 1st.: ANC (bezwzględna liczna neutrofilii) 1500-1900/mm3, płytki 75 000-150 000/mm3 - wznowić leczenie bez zmniejszenia dawki; 2st.: ANC 1000 - <1500/mm3, płytki 50 000 - <75 000/mm3- należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm3 i płytek ≥75 000/mm3, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 3st.: ANC 500 - <1000/mm3, płytki 25 000 - <50 000/mm3 - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm3 i płytek ≥75 000/mm3, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 4st.: ANC <500/mm3, płytki <25 000/mm3 - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm3 i płytek ≥75 000/mm3, zmniejszyć dawkę o 25% lub kontynuować leczenie pełną dawką podając czynnik wzrostu. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (pacjenci z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS) - należy okresowo przerwać leczenie preparatem, gdy ANC jest <1000/mm3 i (lub) liczba płytek jest <50 000/mm3, równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest <1000/mm3, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawki preparatu w przypadku pacjentów ze szpiczakiem mnogim w trakcie leczenia skojarzonego z bortezomibem. Gorączka ≥38st.C oraz ANC <1 000/mm3 - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli po 4. dniu, kolejną dawkę należy zmniejszyć o 25%; zmniejszyć kolejną dawkę bortezomibu o 25%. W którymkolwiek dniu podania preparatu po 1. dniu każdego cyklu: liczba płytek <25 000/mm3, hemoglobina <8 g/dl, ANC < 500/mm3 - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli objawy wystąpiły po 4. dniu, należy zmniejszyć dawkę o 25% w kolejnych cyklach w przypadku, gdy dawka bortezomibu jest zmniejszona z powodu toksycznego wpływu na układ krwiotwórczy; nie podawać należnej dawki bortezomibu. Jeśli w cyklu leczenia doszło do odstąpienia od podania 2 lub więcej dawek bortezomibu w kolejnych cyklach zmniejszyć jego dawkę o 25%. Wystąpienie 3. lub 4. stopnia toksyczności pozahematologicznej - nie podawać dawki doksorubicyny tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia <2 i zmniejszyć dawkowanie o 25% dla wszystkich kolejnych dawek; nie podawać dawki bortezomibu tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia <2 i zmniejszyć dawkowanie o 25% dla wszystkich kolejnych dawek. Ból neuropatyczny lub neuropatia obwodowa - bez modyfikacji dawki doksorubicyny; w przypadku bortezomibu należy się zapoznać z ChPL tego leku. Dzieci i młodzież. Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Z tego powodu nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby. Początek leczenia - jeśli stężenie bilirubiny mieści się w granicach 1,2 - 3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 25%. Jeśli stężenie bilirubiny jest >3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 50%. Jeśli pacjent toleruje pierwszą dawkę leku bez zwiększenia stężenia bilirubiny lub aktywności enzymów wątrobowych, dawka w drugim cyklu może być zwiększona do następnego poziomu dawkowania, tj. jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 25%, to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do pełnej wartości; jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 50% to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do 75% pełnej wartości. Dawka może być zwiększona do pełnej wartości w następnych cyklach. U chorych z przerzutami do wątroby z towarzyszącym zwiększeniem stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych lek można stosować do 4-krotnego przekroczenia górnej granicy wartości prawidłowych. U pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek modyfikacja dawkowania nie jest konieczna; brak jest danych farmakokinetycznych dotyczących pacjentów z CCr <30 ml/min. Ze względu na brak doświadczenia nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów po splenektomii. Sposób podania. Nie wolno podawać drogą domięśniową lub podskórną. Nie podawać w postaci bolusu lub nierozcieńczonej dyspersji. Zaleca się, aby zestaw do wlewu był połączony przez rozgałęzienie boczne cewnika z dożylnym wlewem 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy, w celu uzyskania dalszego rozcieńczenia i zminimalizowania ryzyka powstania zakrzepu i wynaczynienia. Wlew może być podawany do żyły obwodowej. Nie używać wbudowanych filtrów infuzyjnych. Dawki <90 mg: preparat rozcieńczyć w 250 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów. Dawki ≥90 mg: preparat rozcieńczyć w 500 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów. W przypadku raka piersi/raka jajnika/szpiczaka mnogiego, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia reakcji na wlew, pierwszą dawkę należy podawać z szybkością nie większą niż 1 mg/minutę. Jeśli nie wystąpi reakcja na wlew, kolejne wlewy preparatu mogą być podawane w ciągu 60 min. U pacjentów, u których wystąpi reakcja na wlew, należy następująco zmodyfikować sposób jego podawania: w ciągu pierwszych 15 min należy podać 5% dawki całkowitej w powolnym wlewie. Jeśli wlew jest tolerowany bez reakcji, w ciągu kolejnych 15 min można zwiększyć dwukrotnie szybkość podawania. Jeśli wlew jest nadal tolerowany, można go zakończyć w ciągu kolejnej godziny, tak aby całkowity czas wlewu wynosił 90 min. W przypadku mięsaka Kaposiego w przebiegu AIDS, dawkę preparatu rozcieńcza się w 250 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów i podaje we wlewie dożylnym w ciągu 30 min. |
