| Dawkowanie |
Dożylnie. Lek jest stosowany zwykle w połączeniu z innymi odpowiednimi antybiotykami, obejmującymi swoim spektrum bakterie wywołujące dane zakażenie. Dorośli i młodzież ≥12 lat (o mc. >33 kg): 15 mg/kg mc./dobę w pojedynczej dawce dobowej lub 7,5 mg/kg mc. co 12 h. Całkowita dobowa dawka nie powinna przekraczać 1,5 g. W leczeniu zapalenia wsierdzia oraz u gorączkujących pacjentów z neutropenią lek należy dawkować 2 razy na dobę. Niemowlęta, małe dzieci i dzieci (w wieku od 4 tyg. do 11 lat): 15-20 mg/kg mc./dobę w powolnej infuzji dożylnej w pojedynczej dawce dobowej lub 7,5 mg/kg mc. co 12 h. W leczeniu zapalenia wsierdzia oraz u gorączkujących pacjentów z neutropenią lek należy podawać 2 razy na dobę. Noworodki (w wieku od 0 do 27. dni): początkowa dawka nasycająca wynosi 10 mg/kg mc., a następnie podaje się 7,5 mg/kg mc. co 12 h. Wcześniaki: 7,5 mg/kg mc. co 12 h. Dokładność dawkowania jest większa, jeśli lek jest podawany za pomocą pompy infuzyjnej. Maksymalna dawka dobowa: dawka dobowa amikacyny zależy od masy ciała, w związku z czym maksymalną dawkę należy wyliczyć na podstawie masy ciała, chyba że uzasadniono inaczej. W przypadku zakażeń zagrażających życiu i (lub) zakażeń Pseudomonas, Acinetobacter lub Enterobacteriales dawka dobowa może być zwiększona do 1,5 g na dobę, podawana jedynie pod ciągłym nadzorem i nie dłużej niż przez 10 dni. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dla dorosłych wynoszącej 15 g, należy wliczyć w to uprzednio stosowane leczenie innymi aminoglikozydami. Ze względu na wymogi dotyczące dostosowania dawki, podawanie amikacyny raz na dobę u pacjentów z gorączką neutropeniczną i (lub) niewydolnością nerek nie jest zalecane. Czas leczenia. Całkowity czas trwania leczenia należy ograniczyć do 7-10 dni, w zależności od ciężkości zakażenia. W ciężkich i powikłanych zakażeniach, gdy okres leczenia amikacyną przekracza 10 dni, należy ponownie ocenić przydatność amikacyny; jeśli bowiem leczenie będzie kontynuowane, konieczne będzie kontrolowanie stężenia amikacyny w surowicy oraz czynności nerek, słuchu i narządu równowagi. Pacjenci z zakażeniami wywołanymi przez wrażliwe bakterie, leczeni zgodnie z zalecanym schematem, reagują zwykle na leczenie w ciągu 24-48 h. Jeżeli w ciągu 3-5 dni nie obserwuje się odpowiedzi klinicznej, należy rozważyć zmianę leczenia. Zalecenia dotyczące monitorowania. Stan czynności nerek należy ocenić na początku leczenia oraz sprawdzać go w regularnych odstępach czasu podczas leczenia. Należy monitorować stężenia amikacyny w osoczu u wszystkich pacjentów, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku, noworodków, pacjentów otyłych oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i mukowiscydozą. Stężenie amikacyny w surowicy krwi należy monitorować w 2. lub 3. dniu po rozpoczęciu leczenia, a następnie 2 razy w tyg. oraz po każdej zmianie dawki. Próbki krwi należy pobierać bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki (Cmin) oraz 30-90 min po zakończeniu infuzji (Cmax). W przypadku schematu dawek wielokrotnych na dobę, Cmax nie powinno przekroczyć 30-35 μg/ml. Cmin powinno wynosić <10 μg/ml. W przypadku schematów dawkowania raz na dobę, należy wziąć pod uwagę lokalne wytyczne dotyczące monitorowania stężenia w surowicy. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek (CCr <50 ml/min). Ocena stanu czynności nerek powinna być prowadzona u wszystkich pacjentów i jest obowiązkowa u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek podawanie amikacyny raz na dobę nie jest zalecane. W przypadku zaburzeń czynności nerek z wartością przesączania kłębuszkowego <70 ml/min, zaleca się zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między kolejnymi dawkami, ze względu na akumulację amikacyny. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dawka nasycająca amikacyny wynosi 7,5 mg/kg mc. Odstęp między dawkami u poszczególnych pacjentów oblicza się jako 9-krotność poziomu kreatyniny w surowicy, np. jeśli stężenie kreatyniny wynosi 2 mg/100 ml, wówczas zalecaną dawkę jednorazową (7,5 mg/kg mc.) należy podawać co 2 x 9 = 18 h. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek oraz znaną wartością klirensu kreatyniny, dawka podtrzymująca, podawana co 12 h, powinna być obliczana wg wzoru: (CCr pacjenta w ml/min ÷ wartość prawidłowa CCr w ml/min) x dawka amikacyny 7,5 mg/kg mc. Wartości podane w poniższej tabeli można traktować jako wytyczne: CCr 70-80 ml/min – 7,6-8,0 mg amikacyny/kg mc./dobę; CCr 60-69 ml/min – 6,4-7,6 mg amikacyny/kg mc./dobę; CCr 50-59 ml/min – 5,4-6,4 mg amikacyny/kg mc./dobę; CCr 40-49 ml/min – 4,2-5,4 mg/kg mc./dobę; CCr 30-39 ml/min – 3,2-4,2 mg/kg mc./dobę; CCr 20-29 ml/min – 2,1-3,1 mg/kg mc./dobę; CCr 15-19 ml/min – 1,6-2,0 mg/kg mc./dobę. Pacjenci poddawani hemodializie lub dializie otrzewnowej: połowa normalnej dawki pod koniec dializy. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być zaburzona. Ze względu na to, że amikacyna jest wydalana przez nerki, należy jak najczęściej oceniać czynność nerek i odpowiednio dostosować dawkę w razie potrzeby. Pacjenci otyli. Amikacyna słabo rozpuszcza się w tkance tłuszczowej. Właściwą dawkę wylicza się na podstawie szacunkowej idealnej masy ciała powiększonej o 40% nadmiaru, która jest podstawą do określenia dawki mg/kg mc. Dawkę należy dostosować na podstawie wyników monitorowania stężenia w osoczu. Nie można przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 1,5 g. Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 7-10 dni. Pacjenci z wodobrzuszem. Konieczne jest podawanie większych dawek w celu uzyskania odpowiednich stężeń w surowicy, ze względu na stosunkowo większą dystrybucję amikacyny w płynie zewnątrzkomórkowym. Sposób podania: Lek należy podawać wyłącznie w infuzji dożylnej. Preferowany czas podawania jednej infuzji wynosi 30 min, ale można go wydłużyć do 60 min. U dzieci i młodzieży, objętość użytego rozcieńczalnika zależy od ilości amikacyny, jaka jest tolerowana przez pacjenta; roztwór należy podawać w infuzji trwającej 30-60 min. Niemowlęta powinny otrzymywać infuzję trwającą 1-2 h. W przypadku, gdy u dzieci i młodzieży zalecane jest rozcieńczanie, roztwór do infuzji przygotowuje się poprzez dodanie pożądanej dawki do identycznej ilości (rozcieńczenie 1 + 1) |
